ความชื้นในอากาศ เป็นผลเนื่องจากปริมาณไอน้ำในอากาศ ซึ่งเกิดจากการระเหยของน้ำในแหล่งต่างๆ บนโลกและมีผลทำให้เกิดเมฆ หมอก ฝน หิมะ ลูกเห็บและน้ำค้างได้
ฝน คือ เมฆหรือไอน้ำที่จับตัวกลั่นเป็นหยดน้ำแล้วตกลงมาสู่พื้นโลก การวัดปริมาณน้ำฝนของกรมอุตุนิยมวิทยา วัดจากความสูงจากระดับน้ำในภาชนะแล้วนำมาเทียบกับเกณฑ์มาตรฐาน
ตารางแสดงการวัดปริมาณน้ำฝนของกรมอุตุนิยมวิทยา
เมฆ (Cloud) เกิดจากไอน้ำที่จับตัวกันเป็นละอองน้ำลอยอยู่ในระดับสูงเมื่อมีปริมาณมากจะเห็นเป็นกลุ่มก้อนในลักษณะต่างๆ
1) เมฆชั้นสูง เป็นเมฆที่อยู่ในระดับความสูงจากพื้นโลกขึ้นไป 6,000 เมตร มีลักษณะเป็นปุยฝอยละเอียดขาว ๆ
2) เมฆชั้นกลาง เป็นเมฆที่อยู่ในระดับความสูง 2,000 – 6,000 เมตร จากผิวโลกมีลักษณะเป็นแผ่นปกคลุมในท้องฟ้า
3) เมฆชั้นต่ำ เป็นเมฆที่อยู่ในระดับความสูง 700 – 2,000 เมตร จากพื้นโลกมีลักษณะคล้ายภูเขาเป็นแผ่นหนาทึบ สีดำหรือสีขาว
หมอก คือ ไอน้ำในอากาศที่กลั่นตัวเป็นละอองน้ำเล็ก ๆ แขวนอยู่ในอากาศใกล้พื้นโลกมักเกิดในตอนเช้า
น้ำค้าง คือ ไอน้ำในอากาศที่กระทบความเย็นใกล้พื้นโลก และควบแน่นกลายเป็นหยดน้ำเกาะตามใบไม้ มักเกิดในตอนเช้า
ลูกเห็บ คือ การที่ละอองน้ำถูกพายุพัดหอบขึ้นไปในบริเวณที่เย็นจัด แล้วละอองน้ำจับตัวเป็นก้อนน้ำแข็งตกลงมา
หิมะ คือไอน้ำในอากาศที่มีอุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง จนกลายเป็นผลึกน้ำแข็งไปชนกับผลึกอื่นจะจับตัวกันเป็นเกล็ดใหญ่ แล้วตกลงมาเป็นละออง น้ำหนักเบาและละเอียด
